Witam,
interesuje mnie różnica pomiędzy formami na koniec oraz na końcu. Jeśli redaguję przepis, czy powinienem powiedzieć „Na koniec dodajemy orzechy”, czy też „Na końcu dodajemy orzechy”?
Z góry dziękuję, życząc pomyślności w Nowym Roku!

Czy poniższe zdanie jest sformułowane poprawnie:

Od miesięcy debatujesz ze sobą, czy smaczny sen wart jest ryzyka [wystąpienia?] przerażających zaburzeń poznawczych, które pociągają za sobą leki?

Szanowni Państwo!
Byłabym wdzięczna za ponowne wyjaśnienie pisowni wyrażeń wkoło/w koło. Wyjaśnienie z 15.11.2019 r. (https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Wyrazy-i-wyrazenia-z-kolem;19773.html) wydaje się niewystarczające, gdyż z podanych przykładów wynika paradoksalny wniosek, iż forma niedokonana czasownika pociąga za sobą pisownię łączną (Rozglądał się niepewnie wkoło), zaś dokonana – rozłączną (Rozejrzał się w koło). Oczywiście zdaję sobie sprawę, że prawdopodobnie taki efekt nie był intencją osoby wyjaśniającej, niemniej potrzebne jest tu doprecyzowanie.
Dziękuję.

Szanowna Poradnia,
od niedawna na stacjach paliw pojawił się w sprzedaży mega hot dog. I znów owe nieszczęsne, ale ekspansywne, jak widać, cząstki obce nie chcą się kleić do innych słów. Czy łączyć je, jak nakazuje odpowiednia reguła, a jeśli, to jak łączyć? A jak w promocji dołożą jeszcze mega coca-colę oraz mega de volaille'a… Można nie jeść, nie pić, ale zapisać jakoś trzeba.
Z poważaniem
Aleksander Durkiewicz

Szanowni Państwo!

Piszę do Państwa, ponieważ chciałbym zapytać, czy w ogóle istnieje jakaś różnica znaczeniowa pomiędzy „między + biernik” a „między + narzędnik”?

Poniżej przedstawiam przykładowe zdanie, które stało się przyczyną moich rozważań.

„Swój wolny czas dzielą starannie między zakupy, dzieci i rozrywkę”. (biernik)

„Swój wolny czas dzielą starannie między zakupami, dziećmi i rozrywką”. (narzędnik)

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z poważaniem

96.3. Dwukropek poprzedza wyliczenie szczegółów, o ile przed samym wyliczeniem zostały one zaznaczone w formie ogólnej, np. „Odmienne części mowy to: czasownik, rzeczownik, przymiotnik, zaimek i liczebnik”. Które słowo zaznacza tu formę ogólną. Właściwie czym jest forma ogólna? I jak rozpoznać podmiot szeregowy od zwykłego wyliczenia?

Chciałabym zapytać, czy według słownika języka polskiego poprawne jest nazywanie kobiety wykonującej zawód architekta mianem Architektki.

Dziękuję

Pozdrawiam

Justyna

Oto fragment kolędy: „rąbek z głowy zdjęła,/ W który Dziecię owinąwszy,/ Siankiem Go okryła”. Go – to r. męski, Dziecię – nijaki. Zamiana Go na Je usunęłaby niezgodność rodzaju gramatycznego, jednak użycie formy Je w odniesieniu do tej postaci budzi kolejne wątpliwości (uzus?). Poza tym czy takie pozycje tych dwu wyrazów w zdaniu („Dziecię owinąwszy” to coś jak osobne zdanie składowe) rzeczywiście pociąga konieczność zgodności rodzaju?
Jest zatem błąd czy można to wytłumaczyć inaczej?

Od paru lat wiadomo nam już, że Myszka Miki to tak naprawdę postać płci męskiej (Amerykanie nigdy w to nie wątpili…), a jego przyjaciółka to Minnie. Ale jak odmieniać imię Miki w jego wersji oryginalnej, czyli Mickey? Czy tylko: Mickiego, Mickiemu, Mickim (jak Vranitzky), czy też: Mickiego a. Mickey’ego, Mickiemu a. Mickey’emu, Mickim (jak Chomsky)?
Pozdrawiam,
Michał Gniazdowski

W Uniwersalnym słowniku języka polskiego PWN w haśle odwrotny jest przykład (jedyny z przyimkiem): „Skutek odwrotny od zamierzonego”. Za to w Słowniku poprawnej polszczyzny PWN można przeczytać: „O. do czegoś (nie: od czegoś) a. niż coś: Skutek odwrotny do zamierzonego a. niż zamierzony (nie: od zamierzonego)”. Czy pierwsze zdanie mimo wszystko można uznać za poprawne?